نازک کاری ساختمان‌

پوشش نهایی که بر روی ساختار زیرین ساختمان قرار می ‌گیرد و نمایی که در داخل ساختمان را بیننده مشاهده می کند، نازک کاری ساختمان می گویند.

تفاوت سفت کاری و نازک کاری‌

احداث و بازسازی ساختمان کلا شامل دو بخش سفت کاری و نازک کاری می باشد:
سفت کاری شامل عملیات پی کنی ، ریختن بتن فونداسیون ، کرسی چینی ، تیر و ستون ، بادبند ، دیوار برشی ، دیوارچینی و سقف است. عملیات سفت کاری مربوط به احداث بنای اصلی ساختمان و همچنین عملیات نازک کاری مربوط به تزئینات ساختمان می باشد.
‌نازک کاری ساختمان شامل تمامی عملیات اجرایی به غیر از سفت کاری است که شامل اندودکاری ، عایق کاری ، سنگ کاری ، کاشی کاری ، نقاشی ، برقکاری ، تاسیسات ، نصب در و پنجره می باشد.

مراحل نازک کاری ساختمان

1- دیوار سازی (دیوار چینی) ساختمان
2- شمشه (چوب چارترش) گیری دیوارها
3- گچ و خاک دیوارها
4- سفید کاری دیوارها
5- کشته کشی دیوارها
6- سنگ قرنیز دور دیوار
7- کف سازی نهایی
8- آب بندی (عایق بندی دیوارها) سرویس ها
9- فرش کف ساختمان ( پهن نمودن ملات در کف ساختمان)
10- کاشی کاری دیوارهای ساختمان
11- عملیات سقف و انواع سقف ساختمان (گچ کاری و یا سقف کاذب)
12- نمای ساختمان
13- عایق کاری ثانویه
14- مراحل تمیز کاری

دیوار چینی

دیواری که از آجر فشاری ، سنگ مخلوط و یا با مصالح دیگر با ملات سیمان ، ماسه آهک و یا ملات باتارد چیده شده است. نمای دیوار را می ‌توان از ابتدا با نماسازی خارجی پیوسته بنا نمود و به تدریج بالا برد. ضخامت و مقاومت هر دیوار بستگی به نوع کاربری آن نیز دارد.

شمشه گیری

بعد از دیوار چینی با توجه آن که دیوارهای خالی را به طور سفالی (آجر چینی با آجر سفالی بدون شمشه ملات) می ‌چینند ، دقت این نوع دیوار چینی از نظر شاقول بودن و همچنین تراز بودن بسیار زیاد است.
با استفاده از شمشه گیری ، دیوار را در سطح قرار می‌ دهند.‌ به این صورت که در ابتدا با چشم بلندترین نقطه دیوار را تعیین می ‌کنند (البته در سطح نما) و با گچ و ماله نقطه صافی را در آن محل ایجاد می ‌نمایند ، پس از آن این نقطه را با شاقول به پایین منتقل نموده و سطح کوچکی را نیز باد آن با گچ و خاک پایین دیوار ایجاد می‌ کنند. آنگاه در گوشه دیگر دیوار نقطه را انتخاب کرده و مجددا با گچ وخاک نقطه صافی را در آن‌ محل ایجاد ‌‌می ‌نمایند.

گچ و خاک

خاک رس را الک نموده و آن را با گچ مخلوط می‌‌ کنند. نسبت این مخلوط به قدرت گچ و یا زودگیری آن بستگی دارد. هر اندازه که گچ زودگیرتر باشد به خاک بیشتری نیاز خواهد داشت و معمولا نسبت تقریبی این مخلوط پنجاه درصد می باشد.
‌دلیل مصرف خاک در گچ و خاک این است که هم ملات ارزانتر تمام می ‌شود و هم ملات دیرگیرتری به دست می‌ آید.

سفید کاری با گچ

پس از اتمام گچ و خاک و همچنین خشک شدن آن اقدام به سفید کاری می‌ کنند‌. ‌‌

کشته کشی

به دلیل زود گیر بودن گچ نمی‌ توان سطح آن را پرداخت و صاف نمود‌. به این علت پس از سفید کاری و قبل از آن که ملات گچ خشک شود ، بر روی آن را یک ورقه کشته به ضخامت چند دهم میلیمتر می ‌کشند و با استفاده از ماله آن را پرداخت می‌ کنند تا سطحی کاملا صاف و آماده نقاشی به دست آید.
کشته ملات گچی است که دیگر سخت نخواهد شد‌ و آن را به این صورت تهیه می‌ کنند که در ابتدا پودر گچ را از الک بسیار ریزی گذرانیده و سپس آن‌ را مانند تهیه ملات گچ معمولی در داخل آب می ‌پاشند و به وسیله هم زدن ملات با دست مانع سخت شدن آن می ‌شوند. عمل همزدن را‌ ۱۰ الی ۱۵ دقیقه ادامه می دهند تا گچ حداکثر ازدیاد حجم خود را بدست بیاورد.
این ملات کاملا یکنواخت بوده و هرگز سخت نخواهد شد. بلکه بر اثر تبخیر سطحی خشک می ‌شود. گچ ساختمانی به رنگ سفید می باشد و روی آن را می ‌توان نقاشی نمود.
به وسیله گچ بر روی دیوار و همچنین سقف ساختمان گل و بته و نقش ‌های زیبای دیگری می‌ سازند که به این هنر به طور کلی گچ بری می ‌گویند.

سنگ قرنیز

با توجه به این که گچ در برابر رطوبت مقا‌وم نمی باشد و به سرعت فاسد می‌ شود ، جهت جلوگیری از رسیدن رطوبت به دیوار‌ گچ کاری شده در هنگام شستن کف ، دور اطاق ‌ها را به ارتفاع ده سانتیمتر یک سنگ پلاک کار می ‌گذارند که به آن اصطلاحا قرنیز می ‌گویند.
برای قرنیز می ‌توان از سنگ‌ های متفاوتی همانند سنگ تراورتن ، باغ ابریشم و یا سنگ مرمر و … استفاده نمود.

کف سازی نهایی

‌نوسازی در آن قسمت از ساختمان اجرا می ‌شود که سطح مفید سالن ‌ها ، اتاق ‌ها ، سرویس ‌ها ، انبارها و … را تشکیل می ‌دهد. با توجه به محل ، استفاده از کف سازی انواع متفاوتی نیز دارد ، مخصوصا جهت‌ کف سازی واحدهای مسکونی ، انواع مصالح لوکس و همچنین تزئینی‌ همانند انواع ‌موزاییک یا سنگ و ‌کاشی ‌های لعابی و ‌انواع پارکت و یا کفپوش ‌های دیگر موجود می باشد.

نکاتی در خصوص نماسازی‌

رعایت نكات ذیل در نما‌سازی ساختمان الزامی می باشد:

1- نما می بایست با سطح زیر كار اتصال كافی داشته باشد تا هنگام بروز زلزله خطر جدا شدن و همچنین فرو ریختن آن وجود نداشته باشد‌.
2- نما باید قابلیت تحمل شرایط اقلیمی خاص در هر منطقه ای را نیز داشته باشد.
3- نما می بایست به نوعی انتخاب و اجرا گردد كه بروز مشکلاتی در آن (همانند ترک خوردگی) باعث آسیب دیدن سطح زیر كار به خصوص اجزای سازه‌ ای نشود. ‌از اجزای نمادهای مجزا قبل از تكمیل سطح زیر كار پرهیز شود.
4- از به كار بردن قطعات سنگین در نما پرهیز گردد.